Weekend

Na lang wikken en wegen, staat uiteindelijk mijn besluit vast. Ik ga alle feestdagen hier in Melbourne vieren. Sydney staat bekend om het prachtige vuurwerk, maar ik vind de omgeving en met wie ik het vier belangrijkere aspecten. Ik heb mijn treinticket geboekt op 2 januari. Ik vertrek dan vroeg in de ochtend en die zelfde dag kom ik in de avond aan in Sydney. Hopelijk vind ik weer een hostel waar ik kan werken voor mijn accommodatie zodat ik in de tussentijd de omgeving van Sydney kan verkennen.

Guada was de afgelopen dagen erg verdrietig vanwege de gehele situatie die zich afspeelt in het hostel. Onze manager blijkt in mijn optiek en die van de anderen in dit hostel helemaal geen goede manager te zijn. In het begin viel mij dit nog niet zozeer op. Ik kon goed met hem praatte, hij nam de tijd voor mij om het systeem en procedures uit te leggen en
tussendoor werd er gegrapt en gelachen. Sinds de afgelopen twee weken ben ik pas gaan opmerken dat hij zich niet sociaal en vriendelijk opstelt tegenover de backpackers. Hij luistert bijvoorbeeld niet naar hen en wuift hen weg met het verzoek later op de dag terug te komen. Wellicht bedoelt hij het helemaal niet zo slecht, maar zijn gedrag komt naar mijn mening onbeschoft over. Dat is in de hospitality sector of het algemeen echt een no go. Daarnaast merkte ik dat zodra ik een kleine fout maakte hij daar een hele toestand van maaktte. Ik was dan ook blij als ik ver weg van de receptie vandaan was om Jaanika te helpen met het schoonmaken van kamers. Waar ik mij al helemaal over heb verbaasd, is het feit dat hij er niet mee om kan gaan zodra er een rij van mensen voor de receptie staat met vragen. Die rij bestaat dan slechts uit 5 mensen. Dan denk ik echt waar maak je je druk over, in The Tower hotel hadden we soms wel rijen tot aan de deur (die 20 meter verderop van de receptiebalie was) en in Grand Hotel Amrath Amsterdam kon de lobby ook helemaal vol staan. En als manager zijnde ga je stressen om slechts 5 backpackers...

Een andere gebeurtenis die dit alles erger maakte is dat we blijkbaar niemand in het appartement mogen uitnodigen. Clara heeft inmiddels een relatie met Hendrick (een Duitse backpacker die hier in het hostel verblijft) en de manager had Hendrick bij de deur van ons appartement gezien. Dus hij had Hendrick niet eens betrapt, maar je kunt natuurlijk op basis hiervan wel een aanname doen. Volgens de manager moet dit appartement verborgen zijn, is het een plek voor ons en hoort niemand hiervan te weten. Daarop vroeg ik aan hem hoe dat ooit mogelijk zou moeten zijn aangezien backpackers ons in en uit het appartement zien lopen. Daarop kon hij geen duidelijk antwoord geven.

De druppel die de emmer deed overlopen was dat de manager voor Sofia op een notitieblok had geschreven dat ze haar shift op 28 december niet met mij mag ruilen zonder enige uitleg... Sofia wilde namelijk een aantal dagen met haar vriendje op vakantie en ik kon gemakkelijk met haar ruilen. Sofia was woest toen ze dit zag. Ze heeft enorm veel moeite gedaan en tijd aan haar werk hier besteed en dan kon ze zonder enige reden niet eens vrij krijgen. Dit alles is afgelopen donderdag gebeurt, waarop Sofia als volgt direct is gaan kijken naar andere appartementen om te wonen. Ze heeft in het weekend de eigenaar gebeld om te vermelden dat ze gaat stoppen, maar hij smeekte haar toch te blijven. Ze blijft nog wel werken, maar wel verhuist ze naar een ander appartement vandaag.

Om deze reden van Sofia was Guada de afgelopen dagen erg verdrietig. We wilden haar dan ook echt opfleuren op haar verjaardag afgelopen vrijdag. Guada was in de middag aan het werk, dus in de tussentijd konden wij mooi alle ballonnen opblazen en de slingers ophangen. Om vier uur hoorde ik Clara en Guada praten, waarop ik snel naar ons appartement sprintte om de kaarsjes van de taart aan te steken. Je had haar gezicht moeten zien toen ze deur open deed en dit alles zag... zeker goud waard. We hebben later de muziek aangezet en hebben ons eigen feest gehouden in het appartement. Een aantal andere vrienden kwamen ook nog langs voor Guada. De manager was vanaf donderdag 5 dagen naar Maleisie vertrokken, dus je kent het gezegde... als de kat van huis is dansen de muizen op tafel.

Zaterdags heb ik op wijntour gegaan door de Yarra Valley samen met Machteld (met wie ik naar de Grampians ben geweest) en Manon (een ander Nederlands meisje die Machteld kende). We werden vroeg in de ochtend om 8 uur met een bus opgehaald en na een uur rijden, maakten we onze eerste stop bij een kwekerij. Daar proefden we zelfgemaakte jams zoals paprikajam en aardbeienjam. Daarnaast stonden er verse aardbeien en kersen op tafel geserveerd met een aantal kaasjes en toast om te proeven. Hierbij kregen we drie verschillende ports te proeven. De stops die daarna volgden gedurende de tour waren bij een chocolatier, een cider- en bierbrouwerij, een wijnmakerij waar we voorzien werden van een smakelijke lunch en tot slot een laatste wijnmakerij waar Manon, Machteld en ik ons hebben getrakteerd op een geweldige fles witte Pinot Noir. De omgeving waardoor we reden en waar we stoptten die dag was prachtig en deed me denken aan Frankrijk.

Zondags heb ik mijn shift alleen gewerkt en dat ging me goed af. Ik kwam nog wel wat tijd tekort, omdat ik nog met het systeem zat te stoeien, maar ik hoop dat dat alleen maar beter en soepeler verloopt. Direct na afloop van mijn shift heb ik de tram gepakt richting het centrum. Machteld had een aantal Nederlanders en mij uitgenodigd om te eten en te borrelen. Vanaf haar appartement had ze echt een geweldig uitzicht op de stad. Het was een gezellige avond, een goede afsluiter van het weekend.