Dag 6: De first days in Melbourne

Het is nog vroeg deze ochtend en de meesten maken zich al gereed voor de Melbourne Cup Day (een nationale feestdag waarbij één van de meest bekende paardenraces wordt gevierd). Voor de meeste backpackers zal het vast een zware ochtend zijn wegens de enorme liters alcohol die zij gisterenavond hebben genuttigd tijdens de zogeheten "Boozy Bingo" in het hostel. Het leek hier in het hostel wel op een dierentuin met losgeslagen dronken beesten.

Iedere avond wordt er in dit hostel een evenement georganiseerd waarbij een grote hoeveelheid aan drank niet mag ontbreken. Gedurende de eerste paar dagen in Melbourne heb ik tijd nodig gehad om bij te komen van de lange reis en het tijdsverschil van 10 uur later. De eerste 2 avonden ben ik dan ook vroeg gaan slapen.

Gisteravond heb ik voor het eerst mee gedaan aan de "Boozy Bingo". Al snel werd mij duidelijk dat dit evenement vanuit een commerciële invalshoek is georganiseerd. Allereerst: Er werd mij verteld dat dit de grootste "Boozy Bingo" van dit jaar zou worden (gezien de nationale feestdag van vandaag) en dat daarom verstandig zou zijn om minstens een uur van tevoren plaats te nemen in de bar van het hostel.

Op basis hiervan kocht ik om 18:00 uur mijn bingo kaart en nam ik net als een aantal anderen braaf plaats in de bar. Het was opvallend om te zien dat er een aantal tafels waren gereserveerd voor anderen. Samen met Melissa zaten we al aan onze eerste glas wijn en bier.

Vervolgens is het 19:00 uur en ben ik blij dat de bingo van start gaat. Tenminste... ik ging er vanuit dat als er wordt omgeroepen dat de bingo 19:00 uur start, deze dan ook daadwerkelijk gaat starten. Als het twintig minuten later is, wordt mij helder dat de bingo nog lang niet van start gaat en dat de bingo wellicht om 20:00 uur gaat starten. Oké wat doe je dan als je glas eenmaal leeg is? Juist ja, ik bestel nog een pint bier.

Ondertussen loopt de bar in het hostel voller en voller met backpackers die in tegenstelling tot mij hele kannen bier bestellen. Ondertussen sluiten er ook 3 heren aan bij ons aan tafel, afkomstig uit de Verenigde Staten en Engeland. We raken aan de praat waardoor de tijd gevoelsmatig sneller gaat. Uiteindelijk is het dan 20:00 uur en worden de spelregels uitgelegd. Eén daarvan is dat op het moment dat het nummer wordt opgenoemd alle deelnemers een slok van hun bier, wijn of andere drank dienen te nuttigen.

Wanneer na een half uur durende uitleg de bingo eindelijk van start gaat, merk ik dat de nummers nauwelijks tot niet hoorbaar zijn. Er is keiharde muziek en de nummers worden (opzettelijk) niet duidelijk opgenoemd. Oké nu snap ik het... dit is gewoon grote business voor het hostel. Nummer 1: Je zult, wat het meest voor de hand liggend is, niets winnen en nummer 2. In de afgelopen 2,5 uur heeft het hostel al een grote omzet gedraaid dankzij de grote hoeveelheid aan liters drank die besteld zijn.

Ik voel me genept, maar aan de andere kant vind ik het ook een komische situatie. Dat hebben ze maar weer slim bedacht. De uitspraak: "It's all about the money", wordt weer eens bevestigd.

Voor vandaag, dinsdag 6 november, zijn de weersvoorspellingen helaas niet goed. Het zal naar verwachting de hele dag regenen. Het hardlopen heb ik dan ook deze ochtend helaas moeten overslaan. Wellicht is er vanavond tijd voor om heerlijk te sporten.

Ik merk dat ik nu eindelijk uit een soort van droom ben ontwaakt. Het begint eindelijk tot mij door te dringen dat ik in Australië ben. Aangezien ik de afgelopen dagen niet de tijd heb genomen om aan mijn reisverslagen te zitten, zal ik nu terugblikken op de eerste paar dagen hier in Melbourne.

03-11-2018
Zaterdag 3 november was dus mijn eerste dag hier in Melbourne. Ik merkte dat ik, ondanks een goede en lange nachtrust, alsnog erg vermoeid was. Desondanks wist ik mij, als ochtendpersoon kennende, uit bed te hijsen. Ik had weloverwogen de avond van tevoren mijn wekker gezet op 8 uur met de reden om (hopelijk) zo snel mogelijk in een goed dagritme te komen.

Na mij heerlijk opgefrist te hebben, stort ik mij op het gratis ontbijt bestaande uit pannenkoeken en toast met jam. De keuze is niet reuze..., maar goed wie het kleine niet eerst is het grote niet weert. Bam! Die schud ik zomaar even uit de mouw. (Wat flauw..., yes I know)

Vervolgens ben ik op zoek gegaan naar een supermarkt om daar nog wat fruit, yoghurt en muesli te kopen. Bij het zien van de prijzen in de supermarkt zakte nog net niet mijn broek af. Een emmertje Griekse yoghurt bedraagt in Nederland ongeveer 1,35 euro. In Australië daarentegen ben je minstens 5 tot 8 Australische dollar lichter hiervoor. Ongelooflijk! Na dit wetende, werd ik overvallen door een lichtgelijke paniekaanval: “Ik red die 6 maanden nooit zonder enig inkomen!”

Terug in het hostel ben ik om hulp gaan vragen betreffende het aanvragen van een bankaccount, een simkaart, een Medicare pas en al het andere overige. Gedurende de uitleg kwam ik erachter dat ik pas vanaf maandag het meeste zou kunnen regelen van het eerder opgenoemde lijstje.

Later op de dag ontmoette ik iemand uit de Verenigde Staten: Melissa is haar naam. Zij was vandaag aangekomen in het hostel en vertelde mij over haar plan om woensdag naar Cairns te vertrekken. Ze was erg vriendelijk en ratelde aan een stuk door. Het typische aspect van overdrevenheid waarmee Amerikanen worden gekenmerkt, was onmogelijk te ontkennen. Ze vertelde over haar dikke oog, hoe vreselijk veel pijn het deed en wat voor een afschuwelijk gezicht het was. Ze dacht dat haar oogbal er uit zou vallen. Ik, als naïef persoon, beeldde me natuurlijk het allerergste in. Mijn fantasie ging maar door en door, totdat deze werd gestopt bij het zien van een foto van haar oog. Wat denk je? Het viel natuurlijk hartstikke mee. Boven haar rechter oog was het iets dikker geworden in vergelijking tot haar linker oog.

Na het aanhoren van al haar verhalen was ik toe aan wat ontspanning. Ik besloot daarom om langs het strand van St. Kilda te wandelen. Terug in het hostel hebben Melissa en ik samen pasta met tomatensaus gekookt en zijn we op tijd gaan slapen. Ik was helemaal gesloopt.

04-11-2018
Om 07:00 uur werd ik gewekt door mijn mobiel. Tijdens het wandelen op het strand (de dag daarvoor) had ik het plan gemaakt om deze ochtend goed te gaan starten met hardlopen. Na 2 toasts en oploskoffie in mijn mik, was ik er klaar voor om te gaan hardlopen. Tijdens het hardlopen kwam ik een grasveld tegen waar een aantal outdoor toestellen publiekelijk vrij voor gebruik worden gesteld. Mijn work-out bezorgde mij een zeer voldaan gevoel. Er is geen beter begin van de dag dan om ’s ochtends te gaan sporten.

Na me te hebben opgefrist, besloot ik om beneden in de bar van het hostel aan mijn blog verder schrijven. Totdat ik Nederlanders hoorde praten. In het Engels vroeg één van hen aan mij of ik op haar mobiel wilde letten, waarop ik in het Nederlands antwoordde: “Ja hoor, dat is geen enkel probleem”. We raakten aan de praat en al vrij snel daarop werd ik uitgenodigd om met haar en Semme naar Brighton Beach te gaan. Brighton Beach staat bekend als toeristische trekpleister om de gekleurde strandhutten. Dit was ook duidelijk te merken aan het groot aantal Chinezen en/ of Japanners die foto’s aan het schieten waren.

Het was nog bewolkt, maar na enige tijd kwam uiteindelijk de zon door. Er verscheen een brede glimlach op mijn gezicht bij de gedachte dat het slechts 3 graden is in Nederland. Na een aantal uren zonnen op Brighton Beach besloten we een koud drankje te nuttigen bij een dichtbij gelegen café. Marije kwam een oude bekende tegen uit Zwitserland die zij eerder ontmoet heeft in een ander hostel. Tijdens het nuttigen van een verfrissend drankje op het dakterras van het café vertelden de anderen wat meer over hunzelf en hun reisplannen.

Diezelfde avond zijn Melissa en ik naar de liquor store gegaan om wijn te halen om deze op het strand te nuttigen. Melissa had natuurlijk weer veel te vertellen, maar ik vond het zeer interessant om naar haar verhalen te luisteren. Ze vertelde onder andere over haar eerdere relaties, over haar creatieve passies zoals zingen, schrijven en acteren. Ook het onderwerp politiek werd kwam voorbij. Ik heb mezelf nooit verdiept in de gehele situatie rondom Trump in Verenigde Staten en de houding van de Amerikaanse bevolking ten opzichte hiervan. Op basis van haar verhalen is het schokkend om te concluderen dat de Amerikaanse bevolking in zo'n hoge mate egoïstisch is en elkaar zo min mogelijk gunt.

Toen eenmaal de zon onder was en het kouder werd, zijn we teruggegaan naar het hostel om vervolgens weer een lange nacht te maken.

05-11-2018
Mijn dag ben ik weer eens goed begonnen met hardlopen. Ik was zo gefocust en aan het prakkiseren over van alles dat ik niet eens door had dat ik verder ben gelopen tot aan het strandcafé van de dag daarvoor. Oké tijd om maar eens terug in de richting van hostel te gaan.

Ik besloot om mijn dag nuttig te besteden door middel van het regelen van mijn Australische bankaccount en een Medicare pas. Het proces betreffende het regelen van mijn bankaccount is bijna volledig. Aankomende woensdag zal ik terugkomen om mijn verdere bankdetails te verkrijgen en de week daarop kan ik mijn bankpas ophalen.

Voor wat betreft mijn Medicare pas ben ik gereisd naar het kantoor in het centrum van Melbourne. Daar aangekomen bleek helaas dat er te weinig personeel was om mij van dienst te kunnen zijn en ik werd verzocht om vanaf woensdag terug te komen.

Hierop besloot ik om het centrum van Melbourne te verkennen. Het viel mij op dat het enorm druk is ten opzichte van de omgeving St. Kilda (waar mijn hostel zich bevind). Om de rust op te zoeken ben boodschappen gaan doen bij de supermarktketen "Coles" en deze in het dichtstbijzijnde park gaan nuttigen. Vlakbij dit park bevindt zich tevens de Euroka Skydeck: een 300 meter hoge wolkenkrabber waarbij op de 88ste verdieping een 360 graden uitzicht wordt geboden over de stad.