Week 3

Een nieuwe week is aangebroken. Afgelopen maandag mocht ik proefdraaien bij het restaurant Fitzrovia. In de ochtend heb ik slechts een aantal uur gewerkt om te zien of ik de geschikte persoon ben voor het restaurant. De zenuwen vielen nog mee totdat ik het menu in mijn handen kreeg. “Waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen?” Ik weet dat ik met borden kan lopen, dat ik goed ben in opruimen en dat ik gastvrij ben, maar... de gedachte dat ik bestellingen dien op te nemen, maakte me erg nerveus.

Voor mij is namelijk belangrijk dat je als medewerker zijnde weet wat er wordt geserveerd in een restaurant en ik vind het onprofessioneel overkomen als je dit niet weet. Met het in beschouwing nemen van de feiten dat Engels niet mijn moedertaal is en dat er in mijn opzicht bijzondere gerechten worden geserveerd, weet ik deze opdracht onmogelijk is voor mij in slechts een paar uur.

Al bij al moet ik eerlijk toegeven dat die ochtend me redelijk is verlopen. En dat... terwijl ik brak was als gevolg van het nuttigen van teveel alcohol die avond daarvoor. Ja.. je leest het goed. De hoeveelheid aan alcohol die bij mij ontbrak op de verjaardag van Sofia, heb ik met afgelopen zondag gecompenseerd. Ik was namelijk met Guala op het zogeheten evenement “Candles Night”. Dit evenement werd georganiseerd in Queen Victoria Garden (één van de vele parken in Melbourne) om het begin van de kerstmisperiode te vieren. Het thema op dit evenement was Brazilië. Er werd daarom ook Braziliaanse muziek gedraaid door de DJ en men kon typische Braziliaanse gerechten halen bij één van de foodtrucks. De sfeer was geweldig: de muziek was vrolijk en sfeervol, er werd gedanst en de zon scheen vol op.

Bij dit prachtige weer en de geweldige sfeer vind ik dan ook een goed glas wijn horen. Ik was daarom eventjes weg om naar de liquor store wijn te halen. Aangezien ik niet mijn paspoort bij mij had, werd ik niet toegelaten in de winkel. Van het feit dat een Europese identiteitskaart niet geldig is in Australië was ik eigenlijk wel op de hoogte. Vorige week dinsdag had ik dit namelijk geleerd tijdens de vier uur langdurige RSA-cursus. De afkorting RSA staat voor Responsible Serivce of Alcohol. Het desbetreffende certificaat is verplicht in bezit te hebben op het moment dat je alcohol verkoopt, levert of schenkt. Om mijn kansen op een betaalde baan te vergroten in Melbourne heb ik mij ingeschreven voor deze cursus. Aangezien ik onzeker ben betreffende het niveau van mijn Engels, was ik op de dag van de RSA-cursus zenuwachtig. Tijdens het maken van het examen kwam ik er al gauw achter dat mijn zenuwen verspilling van energie waren. Het examen werd grotendeels klassikaal gemaakt en de antwoorden werden weergegeven op het bord. Er slechts 20 vragen die we zelf dienden te beantwoorden. Deze gehele cursus plus het examen was een lachertje. Zelfs de certificaten waren van tevoren gemaakt. Mocht je het nog niet raden... ook ik heb mijn certificaat in ontvangst genomen. Ik vraag me af of deze wijze van lesgeven en examens afnemen ook geldt voor het gehele educatiesysteem in Australië... Maar goed terugkomend bij de liquor store tijdens Candles Night: Ik zocht verder en vond een andere liquor store. In het kader van niet geschoten, is altijd mis, ging ik naar binnen en ja hoor... klaarblijkelijk heeft deze medewerker zijn RSA-certificaat zelfs bij een pakje boter gekregen aangezien mijn Nederlandse identiteitskaart voldoende voor hem bleek te zijn. Ik kocht een fles moscato voor Guala en een fles rosé voor mij.

Teruggekeerd met de flessen wijn genoten Guala en ik verder van de muziek op het evenement. Guala herkende het merendeel van de Braziliaanse muziek. Eenmaal toen de drank er goed inging, toonde Guala haar Zuid-Amerikaanse danspassen. Het was een geweldig gezicht en al snel danste ik met haar mee. We hadden de grootste lol en genoten van de vrolijke muziek. Aangezien Guala diezelfde avond nog moest werken in het hostel besloten we om vroeg (en volledig aangeschoten) terug te keren.

De lege flessen van die avond verklaren dan ook mijn brakheid tijdens mijn ochtend proefdraaien in het restaurant Fitrovia. Ik behoor vandaag een terugkoppeling te krijgen van Fitzrovia, maar ik denk niet meer dat ik die zal krijgen. Sarah (de manager) gaf aan tijdens ons gesprek dat ze op zoek is naar iemand met meer ervaring en die minimaal 6 maanden bereid is te werken. Ik heb eerlijk toegegeven dat ik voorlopig gepland heb om tot en met december in Melbourne te blijven.

Naast de activiteit Candle Nights van afgelopen zondag heb ik ook nog iets cultureels gedaan. Via de zogeheten Facebookgroep “Backpackers in Melbourne 2018” ben ik in contact gekomen met Kasia. Ze is in Engeland geboren, maar haar naam is te verklaren vanwege het feit dat haar ouders van origine Pools zijn. We hadden zaterdags afgesproken in het National Gallery of Victoria. Daar hebben we genoten van diverse soorten kunst: variërend van historische schilderijen tot aan moderne kunst. De reden dat Kasia en ik in contact met elkaar zijn gekomen, is dat we beiden, rond de periode van oud- en nieuwjaar, graag in Sydney willen zijn. Ik moet nog plannen en nadenken over hoe ik dit wil gaan organiseren betreffende het vervoer, de accommodatie en de activiteiten (zoals het vinden van een goed feest).

Eén ding is zeker: ik ga er een avontuur van maken. Afgelopen maandag ben ik met Clara, de Duitse huisgenoot, naar het strand gewandeld om de zonsondergang te bezichtigen en foto’s te maken. Tijdens het wandelen, raakten we in een interessante conversatie. Wat maakt onder andere Melbourne en deze gehele reis in Australië echt bijzonder? Volgens haar maken de momenten dat je uit je zogeheten "confortzone" wordt gebracht oftewel activiteiten onderneemt en/ of beslissingen neemt die je eerder nooit zou doen. Op basis van dat de reis je als persoon verandert (en/ of heeft veranderd), kun je concluderen dat de reis bijzonder is (geweest). Haar gedachtegang zet me verder aan het denken. Ik denk namelijk dat ze gelijk heeft.