Vientiane

Per bus zijn we afgelopen zondag aangekomen in de hoofdstad van Laos namelijk Vientiane. De buschauffeur die we hadden, leek wel zelfmoordneigingen te hebben. Hij reed met een te hoge snelheid waarvoor de wegen in Laos niet zijn gemaakt en haalde echt alle auto's in wat telkens op het nippertje goed ging. Op een gegeven moment stopte de buschauffeur zodat er een aantal reizigers konden uitstappen. Chantal had al op een offline kaart gezien dat het vanaf dit uitstappunt korter lopen zou zijn naar ons hostel dan vanaf het centrale busstation. We vroegen dan ook aan de buschauffeur of wij ook mochten uitstappen, maar vervolgens deed hij de deur dicht. Dus hebben we onszelf maar bevrijd. Ondertussen dat de busschauffeur de bagage van de andere reizigers uit de bus aan het halen was, vonden wij het knopje om de deur open te doen. We zagen dat de rest van de reizigers ons volgden. Vientiane vind ik een grote stad en doet me denken aan Bangkok, maar dan wel de rustige versie daarvan. Vientiane grenst aan Thailand en als je dan aan de overkant van de Mekong rivier kijkt, zie je dus Thailand. In Vientiane zijn we samen met ons Amerikaanse hostelgenootje naar de night market gegaan. Ze vertelde dat ze in Bangkok woont, maar vanwege haar aflopende visum hier in Vientiane is. In Bangkok geeft ze Engelse lessen aan kinderen. Ze mag dan wel niet in Bangkok zijn, haar Engelse lessen kon ze s'avonds op de night market gewoon weer voortzetten. Nadat we op de night market gratis mee hadden gedaan aan een les arobics werden we aangesproken door een groep jongeren. Vanuit school hadden zij de opdracht gekregen hun Engels met anderen te oefenen en dat deden ze al aardig goed. Vervolgens zijn we wat gaan eten en over de night market gaan slenteren. De volgende dag zijn we vroeg gaan ontbijten om vervolgens op zoek te gaan naar een plek waar we onze sleeping bus naar 4000 Islands konden boeken. Bij een tourist office is dat gelukt, maar het ging er nog al knullig aan toe. Op zo'n moment denk ik altijd maar oké gewoon rustig blijven en glimlachen. Dat glimlachen vind ik hier wel werken in Laos. Het merendeel van de mensen lacht dan terug en doet verder ook vriendelijk tegen je. Na het boeken van onze bus zijn we over de Champs-Élysées en Arc de Triomphe van Laos gaan lopen. Ook hebben we de meest belangrijke Stupa van Laos gezien. Men zegt dat er delen van boeddha binnenin deze Stupa zijn begraven. Daarna zijn we met de lokale bus naar het boeddha park gegaan. Dat was echt weer een geweldige ervaring. Al rijdend bleven er mensen instappen. De bus was propvol. Gedurende de rit stopte de buschauffeur wel honderd keer bij wijze van. Ineens stapte er iemand in die de conducteur moest voorstellen. Voor slechts 6.000 kip werden we naar het Boeddha Park gebracht. In het Boeddha Park hebben Chantal en ik ons enorm vermaakt met alle verschillende boeddha beelden die er te zien waren. Degene die die beelden heeft gemaakt, had vast enorme fantasie. Een andere mogelijkheid is dat diegene aan drugs zat of misschien wel een combinatie van. We zagen boeddha beelden met lepels in hun hand, olifantenhoofden, acht paar handen die naar alle kanten wezen, slangenstaarten, op doodshoofden enzovoorts. We gingen foto's van ons zelf maken bij het nadoen van de boeddha beelden. Het was hilarisch! Die avond werden we bij het hostel opgehaald door een tuk tuk om vervolgens verder naar 4000 Islands met de sleeping bus te rijden. De bus was net zoiets als de nachttrein van Bangkok naar Chiang Mai. Wél vind ik de nachtbus er luxer uitzien dan de nachttrein. Met zijn tweeën slaap je op het formaat van een eenpersoonsbed. Aangezien er nog veel lege plekken waren, is Chantal ergens anders gaan liggen. De busrit viel mij echt mee wat betreft de bochten, hobbels en gaten in de weg. De huizen waarlangs we reden zijn heel verschillend: van huisjes met golfplaten die bijna uit elkaar vallen tot aan kleine villa's.