Van Chiang Rai naar Laos

Hallelujah! We zijn in Luang Prabang in Laos in ons hostel gearriveerd! Die gedachte ging allemaal door ons heen een aantal dagen geleden. Voordat ik verder ga met mijn verhaal over onze belevenissen hier in Luang Prabang zal ik eerst schrijven over onze belevenissen in Chiang Rai. Voor het verkennen van Chiang Rai hebben we een ander vervoersmiddel gekozen dan de scooters, namelijk de fiets. Het verkennen van Chiang Rai hebben we samen gedaan met onze hostelgenoten uit Duitsland en de Nederlandse backpacker die we eerder in Bangkok hebben ontmoet. De fietsen hoefden we niet te huren, maar konden we lenen. Vanuit de overheid hebben ze inineen Chiang Rai een aantal fietsen beschikbaar gesteld om te lenen met het idee de inwoners van Chiang Rai te stimuleren beter om te gaan met het milieu. Met zijn allen zijn we naar de white temple gefietst (14 kilometer). Anderen keken verschrikt wanneer we ze vertelden dat we naar de white temple wilden fietsen. Maar voor ons als Nederlanders was deze afstand een eitje aangezien we geboren zijn op de fiets. De weg ernaartoe was redelijk plat en maakte het gemakkelijker om te fietsen. Aangekomen bij de white temple stonden we allemaal met open mond te kijken naar de tempel. Deze tempel staat zeker op mijn lijst van de top 3 mooiste en indrukwekkendste tempels die ik tot nu toe heb gezien. De tempel is, zoals de naam het al zegt, helemaal wit met wat zilver. Rondom de tempel zag je monsterlijke hoofden opgehangen aan de boom en vóór de tempel zag je allemaal handen afgebeeld op verschillende wijzen. Als je dan de white temple inkomt, zie je achter je op de muur allerlei tekenfiguren afgebeeld zoals Pokémon, Ninjaturtles en the Minnions. Ook zagen we de ramp van 9/11 afgebeeld. Dat vond ik wél erg raar om te zien afgebeeld. Als je dan naar de boeddha in de tempel keek, waren al die figuren achter je en zag je voor je op de muur vissen en mensen afgebeeld op een lichte en vrolijke wijze. Het idee hierachter is dat je dus alle afleidingen zoals die tekenfiguren achter je moet laten zodat je je dan volledig kunt richten op boeddha. Wat betreft de vissen, die staan hier in Thailand voor geluk. Bij alle tempels in Thailand zwemmen vissen en het voeren van hen brengt geluk. Na het zien van deze indrukwekkende tempel zijn we naar het Singha Park gefietst waar het Singha bier wordt gebrouwen en waar ook de theeplantages zijn. Het was een enorm park, netjes onderhouden met prachtige bloemen en vanuit het park keek je mooi uit op de bergen. Vervolgens zijn we doorgefietst naar Chiang Rai Beach. Echt een strand was het niet. Oké, er lag zand, maar wél langs de rivier waar een snelle stroming voer. Zwemmen was dus niet mogelijk en daarom zijn we verder gefietst naar de blauwe tempel. Deze was ook prachtig. Het was er zo mooi kleurrijk en net zoals bij alle andere tempels zijn de details er zo prachtig afgewerkt. Wat opvallend is om te zien, is dat de tempels in het noorden van Thailand veelal Chinese invloeden hebben. Dat is te zien aan de draken die erbij staan afgebeeld. Totaal hebben we zo'n 40 kilometer gefietst. Het was super! s' Avonds zijn we nog lekker gaan eten op de Night Bazar. Daar was een plein met allemaal tafels en stoelen en daaromheen stonden de voedselkraampjes. Ten opzichte van Chiang Mai is het ons hier opgevallen dat er voornamelijk veel voedsel in plastic zakjes wordt meegenomen om naar onze verwachting thuis op te eten. Terwijl in Chiang Mai werd het eten voornamelijk ter plekke op straat gegeten.

Om van Chiang Rai naar Luang Prabang te komen, hebben we de slowboat genomen. We hebben twee dagen over de reis gedaan waarbij één overnachting in Pakbeng. Echt een stad kun je het naar mijn mening niet noemen, maar meer een klein dorp. Toch was er wél een uitgaansgelegenheid. Maar goed het was een mooie ervaring die bootreis! Aangekomen in Luang Prabang werden we met een truck naar het centrum gebracht. Dat was ook weer een heel avontuur! Alle bagage werd achterin de truck geplaatst. Vervolgens moesten wij ons er ook nog eens in proppen. Nou goed, alle benen en armen binnen boord dandanen en goed vasthouden bij de gaten en de kuilen in de weg. We werden ergens afgezet waarvan het nog een flink eind lopen was. Voor mij was dat geen enkel probleem aangezien we die hele dag alleen maar hadden gezeten. Uiteindelijk kwamen we aan bij het hostel waar de Canadeze backpackers van onze groep een kamer hadden geboekt. Helaas voor ons was alles al volgeboekt. Dus moesten we nog even verder zoeken. Gukkig kregen we hulp van iemand die wist waar nog kamers vrij waren. En daar zaten we dan, heerlijk op onze kamer te genieten. Het was er schoon, er was een heerlijke regendouche, we kregen flesjes water, er was een koelkast, we hadden een dikke matras en ook het ontbijt was inclusief. Die avond zijn we gaan eten op de markt. Voor slechts 15.000 kip kon je je hele bord vullen met eten. Ik voel me net een miljonair met de bedragen die in Laos worden gehanteerd. Ik heb enorm genoten van het eten. Helaas heeft Chantal (denken we) voedselvergiftiging opgelopen. Dus ik heb goed voor haar gezorgd gisteren. Gelukkig betekende dat niet voor mij dat ik geen leuke dag had. Met een backpacker uit Noorwegen, Nina, ben ik door Luang Prabang gaan lopen. Zij is meer het type dat niet te veel wil plannen en met de wind mee gaat. Dat vind ik echt een goede instelling. Misschien dat je dan ook meer op je eigen gevoel vertrouwt waarmee je zelfverzekerder wordt. Onderweg spraken we met Brazilliaanze toeristen die een bepaald soort fruit aten waarvan ik nog steeds niet weet wat het is. Wij mochten er ook van proeven. Vervolgens zijn we doorgelopen naar een tempel (de zoveelste al weer). Ik vind de tempels nog niet saai worden, omdat iedere tempel weer anders is. Na het zien van deze tempel zijn we verder gaan lopen en kwamen we Vincent tegen (een backpacker uit Zwitserland die we de vorige avond op de markt tegen waren gekomen). Hij zat op het terras van een restaurant te lunchen en hij nodigde ons uit erbij te komen zitten. Bijna de hele middag hebben we met zijn drieën interessante gesprekken gevoerd. Wanneer het bijna avond werd zijn we de zonsondergang gaan bekijken op de tempel op de berg. De zonsondergang was prachtig om te zien, ondanks dat veel toeristen het uitzicht belemmerde. Met een Australische toerist heb ik nog veel gelachen over het feit dat hier geen veiligheidregels zijn en dat de toeristen zo onvoorzichtig zijn. De toeristen op het uitkijkpunt vinden het nemen van die ene perfecte foto belangrijker dan hun eigen veiligheid. Daar lijkt het in ieder geval op. De toerist uit Australië was trouwens docent tourism management geweest inien Engeland en is nu gepensioneerd. Hij vond het dan ook erg leuk om te horen dat ik zojuist was afgestudeerd van diezelfde opleiding. Na het zien van de zonsondergang zijn we terug gaan lopen naar het hostel. Het motto van Nina had die dag echt gewerkt. Als we namelijk Vincent niet waren tegen gekomen, hadden we ook niet de zonsondergang op de berg gezien en hadden we ook niet een supermarkt gevonden. S'avonds zijn we met Chantal en de Canadeze backpackers gaan eten op de markt waar Chantal waarschijnlijk voedselvergiftiging heeft opgelopen. Ik wil er namelijk niet toegeven aan het idee dat als Chantal iets oploopt, we dan ook niet meer kunnen eten op diezelfde eetplek, want ik had dus nergens last van. Wél ging Chantal keurig aan de noedelsoep die ik voor haar in de supermarkt had gekocht. Helaas viel dat niet zo goed en viel ze bijna flauw. Gelukkig was daar een backpacker die wist wat te doen. Hij zette Chantal in een veilige positie waarbij het bloed goed naar haar hoofd kon stromen. Verder gaf hij de tip om bananen te eten en jus d'orange met zout te drinken. Het eten en drinken hiervan zorgt ervoor dat je alle belangrijke voedingsstoffen binnenkrijgt. Toen Chantal zich wat beter voelde, ben ik met haar terug gelopen naar het hostel om haar in bed te stoppen. Ik ben weer terug gegaan naar de groep Canadeze backpackers en we zijn met zijn allen naar een bar gegaan.