Dag 8: The Great Ocean Road

Zoals de Travelagent Peterpans mij gisteren had verzocht, sta ik ruim 10 minuten van tevoren klaar op de afgesproken plek waar de bus mij ophaalt. Na een aantal minuten wachten, blijkt dat ik niet de enige ben die op dit afgesproken punt wordt opgehaald. Felix, afkomstig uit Canada, sloot zich namelijk aan. Tot slot sluiten vier meiden (afkomstig uit Zuid-Korea) zich ook aan en hiermee is de groep compleet is.

Inmiddels arriveert de bus en worden we voorgesteld aan onze buschauffeur/ reisleider John K. Aan mijn accent te horen, heeft John het vermoeden dat ik óf Nederlands ben óf dat Duits ben. Ik geef hem het verlossende antwoord dat ik uit Nederland komt. Na dit wetende, begint hij in het Nederlands tegen mij te praten. Hij vertelt dat hij oorspronkelijk in Amsterdam is geboren en dat hij op vijfjarige leeftijd met zijn ouders verhuisd is naar Australië waar hij dus nog tot heden woont. Ondanks dat hij al op zo’n jonge leeftijd naar Australië is verhuisd, beheerst hij de Nederlandse taal nog vrij goed.

John checkt onze namen op de lijst en wijst ons plekken toe. Ik mag voorin naast John zitten. De bus zit al stampens vol en met ons zessen erbij maken we de groep compleet. Eenmaal rijdende, vertelt John door zijn microfoon hoe de planning er voor vandaag uitziet. Als John klaar is met zijn zegje, raken we aan de praat. Zo hebben we het onder andere over de reden waarom ik naar Australië ben gekomen, ik krijg een aantal tips betreffende de bezienswaardigheden in Australië, hij vertelt wat over zijn familie waarop ik wat over mijn familie vertel en zo praten we nog een heel stuk verder totdat we bij de eerste stop aankomen.

De eerste stop is bij een chocolaterie waar een allerlei bonbons, verschillend in smaken en vormen, worden gemaakt en verkocht. Na een aantal keren rondlopen, kan ik uiteindelijk een keuze maken. Als we een half uur verder zijn en iedereen genoten heeft van zijn/ haar bonbon en thee of koffie vervolgen we onze Great Ocean Road. Onderweg stoppen we een aantal keer langs de kust om foto’s te maken. Helaas is het nog bewolkt, maar dat verandert gelukkig later op de dag.

Vervolgens stoppen we wat langer bij een plek waar voornamelijk koala’s worden gespot. Voor wat betreft de koala’s zien wij er helaas geen één. Wél zien we verschillende soorten papegaaien, namelijk rood en wit gekleurde papegaaien die op je hoofd en schouder gaan zitten als je voer voor ze hebt. Klaarblijkelijk denken de papegaaien dat ik voer voor ze heb en vliegen ze naar mijn hoofd en schouder om daar te zitten. We vermaken ons zo een tijdje, maar dan is het weer tijd om de tour te gaan vervolgen.

We stoppen nog één keer voordat we de twee grote hoogtepunten van The Great Ocean Road gaan zien. Die stop wordt gemaakt in een stad waar we nog wat drinken en snacks inslaan bij de supermarkt.

Gedurende de rit verder klaart het weer op en komt de zon steeds meer door. Het lijkt erop dat we een mooie zonsondergang gaan zien. In de bus raak ik aan de praat met twee vrouwen afkomstig uit Hongkong. Eén van de vrouwen is vandaag 56 jaar geworden. Aangezien ik op de heenreis naar Melbourne ben gestopt op Hongkong vraag meer over deze stad aan hen. Ze geven mij diverse tips en krijg ik ook hun contactgegevens. Mocht ik naar Hongkong gaan of verder nog vragen hebben dan kan ik hun altijd een mail sturen.

Na in totaal ruim 3 uur te hebben gereden, komen we uiteindelijk aan bij één van de hoogtepunten namelijk de Loch Ard Gorge en the Shipwreck Coast. Hier krijgen we de mogelijkheid om drie de routes te lopen. De foto’s liegen er niet om... de uitzichten hier waren echt prachtig! Vervolgens rijden we met de bus 5 kilometer terug waar aankomen bij de werelds meest bekende zogeheten twaalf apostelen. Hier gaan we de zonsondergang bekijken.

De harde wind maakt het er erg fris, maar het uitzicht is daadwerkelijk geweldig!!! Daar raken Felix en ik wat meer aan de praat. Hij moet lachen om het feit dat ik een fles rosé sta te drinken (maar deze fles rosé zorgt er ieder geval voor dat ik wat warmer wordt). Verder vertelt hij over zijn werk dat hij ruim tien jaar als ICT consultant werkt en daardoor de mogelijkheid krijgt om veel te reizen. Wanneer ik vraag of hij dit werk daadwerkelijk leuk vindt, beantwoord hij mijn vraag met een simpele nee. Ik stel deze vraag wel vaker aan mensen die ik ontmoet, maar iedere keer vind ik het toch treurig om te horen dat mensen iets doen wat ze niet leuk vinden. Geld is natuurlijk belangrijk, maar goed... je week bestaat wel meer uit werken dan aan vrije tijd.

Wanneer de fles leeg is en de zon onder is, lopen we naar de bus waarin tot onze verbazing iedereen al plaatsgenomen heeft. Het begint donker te worden. De wegen hier zijn niet voorzien van lantaarnpalen. Ik geniet nog na van de foto’s op mijn mobiel betreffende de zonsondergang totdat ik ineens een harde knal hoor. Ik vraag aan John wat dat was waarop hij antwoord dat hij voor de eerste keer een kangoeroe heeft geraakt. Ik zie aan hem dat hij het erg moeilijk mee heeft en dat hij niet zo goed weet wat hij moet doen. Ik stel hem gerust dat er niets is wat hij anders had kunnen doen en dat het beter is om straks bij een tankstation of dergelijke te stoppen om de schade te bekijken. Tot mijn opluchting besef ik me dat ik blij ben dat ik op mijn mobiel aan het kijken was en dat ik niet de kangoeroe heb gezien.

Om John af te leiden van deze gebeurtenis probeer ik een gesprek aan, maar ondanks deze poging zie ik dat hij het er nog steeds moeilijk mee heeft. Uiteindelijk stoppen we bij een Macdonalds en blijkt de schade duidelijk zichtbaar te zijn. Nadat de anderen nog eten hebben gehaald bij de Macdonalds en weer terug op hun plek zitten in de bus rijden we verder. Tot aan de weg in Melbourne heb ik heerlijk geslapen. Gelukkig hoefde ik niet te lopen en heeft John mij afgezet voor de deur van het hostel.