Vang Vieng

Hoera we zijn in Vang Vieng. Om in Vang Vieng te komen, was een pittige busrit nodig. Wat verstaan we onder een pittige busrit? Een ruim 4 uur langdurige reis met gaten en hobbels in de weg waarbij we zelfs een gedeelte nauw langs de afgrond reden. Daar bovenop komen nog de twee kleine schreeuwende kinderen die het beiden voor elkaar hebben gekregen om gedurende de rit te kotsen. Gelukkig zijn onze tassen en kleding niet ondergekotst. Wél is de busrit beloond met een prachtige omgeving. Vang Vieng doet mij aan Pai denken, omdat de stad omgeven is door bergen. Daarnaast is het centrum van Vang Vieng net als in Pai klein en compact. De Franse (westerse) invloeden kunnen we duidelijk zien. De baquettes zien we overal en ook zien we hier en daar franse teksten. Verder hebben ze in een aantal eetgelegenheden televisies hangen waarop ze alle afleveringen van de Amerikaanse serie "Friends" afspelen. Wat is kenmerkend voor deze stad? Ik denk dat het merendeel de whiskey zou benoemen. Van 19.00 tot 22.00 uur in ons hostel krijg je gratis whiskey en de lege flessen worden telkens bijgevuld. Als je gaat stappen krijg je bij veel barren en cafés ook weer gratis whiskey. Buiten dat heeft Vang Vieng wel echt een prachtige omgeving zoals ik al eerder schreef. We zitten tussen de bergen en verder zie je uitgestrekte velden met een bepaalde grassoort. Het kunnen ook opgedroogde rijstvelden zijn, daar zijn we nog niet over uit. Per fiets hebben we de omgeving verkend. Zo hebben we onder andere de twee Blue Lagoons gezien. De eerste Blue Lagoon was erg toeristisch. Er waren tot mijn verbazing voornamelijk veel Aziatische toeristen. Bij de eerste Blue Lagoon was er ook een cave. Om die te zien, moesten we eerst een steile trap opklimmen. In de cave zag je een liggende boeddha. De cave was vanbinnen echt enorm. Vervolgens zijn Chantal en ik naar de tweede Blue Lagoon gefietst. Deze lag 8 kilometer verderop. Fluitje van een cent dachten wij, maar dan blijkt de weg erg slecht te zijn. Door de vele hobbels doen we er bijna 2 keer zo lang over. Ook de ketting van mijn fiets viel er nog eens van af. We hielden er beiden een paar zwarte handen aan over, maar het was in ieder geval gelukt om de ketting op de fiets te krijgen. Uiteindelijk zijn wel aangekomen bij de tweede Blue Lagoon. Het was er een stuk rustiger en het water zag er mooier uit dan. De eerste Blue Lagoon. Na twee keer als Tarzan aan een touw geslingerd te hebben om in het water te springen, moesten we weer terugfietsen om vóór het donker in Vang Vieng te zijn. Onze Canadeze vrienden waren ondertussen ook al in Vang Vieng aangekomen en één van hen had een cave gevonden waar je in kon zwemmen. Daar zijn we gisteren in de ochtend naartoe geweest. Zij hadden gelukkig hoofdlampen bij zich zodat we tenminste wat konden zien in de cave. Er was een sterke stroming in de cave waardoor we heen moesten zwemmen. Tot het eind zijn we gaan zwemmen en toen deden we onze lampen uit. Je zag echt niets. S'middags zijn we gaan tuben. Je drijft dan in een band op het water naar een aantal barren. Vroeger stonden er langs het water wel 40 barren, maar omdat er zoveel dronken toeristen omkwamen hebben ze dit aangepast naar 2 barren. Bij de laatste bar kon je nog ziplinend in het water springen. Morgen gaan we weer verder met de bus naar de hoofdstad van Laos, Vientianne. Ik neem wel genoeg plastic zakken mee voor het geval dat er weer reizigers moeten overgeven.